سلام دوستان

تا حالا شده با خودتون فکر کنید که چرا خیلی از ادمها توی فقر زندگی می کنن؟ چرا خیلی از ادمها سلامت نیسن از نظر روانی دائم با خودشون در گیر هستن. چرا برعکس  این خیلیها ادمهای کمی هم  هستن که خیلی زیاد خوشبختن ، پول زیاد ، خانه های خوب ، ماشین های خوب  و عای ، در امد پایدار ، سلامتی زندگی راحت و خیلی چیزای دیگه رو دارن؟

شاید جالب باشه که اگر شما جزء این دسته افراد نباشین ممکنه در مورد این افرادقضاوتهای جالبی بکنید. آقا اینها که از راه درست ثروتمند نشدن. آقا اینا کلاه برادارن، اینها همشون خون ادمایی مثل ما رو تو شیشه کردن تا به اینجا رسیدن. اینها احتمالا قضاوتهاییه که ممکنه افراد کم درامد بکننن. نمیخوام بگم همه افراد پول دار سالم هستن. این یه وقعیته که بعضی از افراد هم از راه نامشروع به ثروت رسیدن که خوب البته این هم مشکلات خودش رو داره. کسی که کلاه برداری میکنه همیشه باید استرس رو شدن دستش رو داشته باشه که نکنه بگیرنش و به زندان بیفته. کسی که از راه رانت و دزدی به اموالی میرسه خیلی زود هم اون رو از دست میده تازه اگه هم نده بدون تردید یه زندگی شاد و خوب رو تجربه نمیکنه.

اما شاید براتون جالب باشه اونی که همه چیز توی زندگی داره و زندگی سالم و راحتی رو پشت سر می گذاره چجوری تونسته به ثروت برسه. بیاین یه مثال ساده بزنیم. اقای بیل گیتس رو که احتمالا همه شما می شناسین برای اونایی که نمیشناسن میگم . ایشون موسس شرکت مایکروسافته که بزرگترین شرکت تولید نرم افزارهای سیستم عامل مثل ویندوز و همینطور نرم افزار های جانبیه. سرمایه ایشون به قدری زیاده که اگر شما بابالاترین در امد دولتی که مثلا فرض بگیریم حدود 30 میلیون در ماه باشه و در شرایطی که اصلا از این پول برای مخارج استفاده نکنید یعنی بگیرید و پس انداز کنید 400 هزار سال طول میکشه که به سرمایه بیل گیتس برسید. خیلی جالبه نه؟ جالبتر هم میشه و قتی بدونید که همه این سرمایه فقط و  فقط از طریق خدمت رسانی انجام شده و با یه تحول بزرگی که در صنعت کامپیوتر ایجاد کرد تونست به این سرمایه دست پیدا کنه. هنوز قسمت جالب ماجرا مونده بیل گیتس پسر یه کشاورزه که اصلا و ابدا ادم پول داری نبوده و در یه روستای کوچیک هم زندگی میکرده.

سوال اینجاست: چطور امکان داره؟ شاید بگید خوب اون توی امریکاست و اونجا جای پیشرفت هست و اینجا محدودیت داره اما واقعا یه کم فکر کنید. آیا توی آمریکا آدمهای دیگه زندگی نمیکنن؟ آیا این فرصت فقط برای یه نفر ایجاد شده؟ آیا همه تونستن به این سرمایه برسن؟ وقتی میگیم اونجا محدودیت نداره معناش اینه که همه یا حداقل بیشتر مردم بتونن به این سرمایه و یا حداقل به نصفش برسن. اما اینطور نیست. اونجا هم مثل هم مملکت خودمون آدمهای خیلی زیادی از فقر رنج میبرن. بزرگترین انجمنهای کمک به خود که به اسم ua معروفه توی کشور امریکا برگزار میشه و این نشون میده که اونجا هم ادمهای فقیر کم نیستن.

باز هم سوال: آیا توی مملکت ما آدم پول دار نیست؟ منظورم ادم ثروتمندیه که از راه درست هم کسب درامد میکنه. مثل آقای فتاحی عزیز مدیر عامل شرکت امرسان که از یه ایده یخچال فریزر با حداقل امکانات کارش رو شروع کرد و بعد از کلی مسائل و مشکلات به هدفش رسیده یا آقای برزگر صاحب هتل سنتی بوانات که از اتاق خونه خودش برای جذب توریست استفاده کرد. آیا اینها ادمهای موفق نیستن؟ ایا آقای هاکوپیان و شرکتش یه شرکت موفق نیست؟ آیا آقای ابراهیمیان صاحب شرکت غزال ( دایتی ) یه آدم موفق به حساب نمیاد؟  آیا خیلی دیگه از فتاحی ها و برزگر ها و ابراهیمان ها موفق نیستن؟ وقتی میگی اینجا محدودیته یعنی باید برای همه باشه. پس چرا بعضی از افراد میتونن و ثروتمند میشن و به اهدافشون میرسن ولی خیلی ها نه.

عرض می کنم خدمتتون.

اولن مسئله اینه که اونها میدونن دقیقا چی میخوان.

این مطلب ادامه داره.................. منتظر نظرات شما دوستان هستم. اگر سوال یا پیشنهادی دارید یا خودتون تجربه ای دارید با ما در میون بگذارید.